Kliknij tutaj --> 🦬 kojarzenie ras zwierząt w celach hodowlanych

Oddzialywanie otoczenia moze w bardzo powaznym stopniu przesunac wartosc wlasciwosci w kierunku dodatnim lub ujemnym. Czlowiek od czasu dawna ingerowal w uklady genetyczne, zwlaszcza zwierzat hodowlanych i flor roslinnych uprawnych. W czasie ostatnich lat zaczeto az do celow uzytecznych wykorzystywac informacje zebrane za sprawa genetyke Rasy: Owca kamieniecka, Merynos polski, Merynos polski w starym typie, Owca pomorska, Owca żelaźnieńska, Owca wielkopolska, Polska owca górksa odmiany barwne Chów i hodowla zwierząt gospodarskich/ Farm animal breeding and husbandry (11) Ekspozycja ta składa się z trzech zagadnień takich jak: METODY HODOWLANE, CHÓW ZWIERZĄT oraz INSEMINACJA. Poprzednie Następne Pierwsza część wystawy „Medoty hodowlane” dotyczy pracy hodowlanej w udoskonaleniu ras. Przedstawiono tutaj między innymi selekcję i systemy kojarzeń zwierząt. Kojarzenie Wymień 4 rodzaje zwierząt hodowlanych w Polsce . bari40. 2 votes Thanks 0. hop1111. 0 votes Thanks 0. Recommend Questions. sokolowskakatarzyna4 October 2020 | 0 Choroby zwierząt hodowlanych. Sytuacja zwierząt, które nie są pochodzenia ludzkiego, żyjących na farmach hodowlanych jest przyczyną ich zwiększonej podatności na wiele chorób. Dodatkowo, zatłoczenie przyczynia sie do szerzenia się tych chorob na tyle, że mogą one zamieniać się w masowa epidemie. Site De Rencontre 100 Gratuit Suisse. Poniżej znaj­duje się li­sta wszys­tkich zna­lezio­nych ha­seł krzy­żów­ko­wych pa­su­ją­cych do szu­ka­nego przez Cie­bie opisu. krzyżowanie zwierząt różnych ras lub gatunków w celach hodowlanych (na 9 lit.) Sprawdź również inne opisy ha­sła: METYZACJA wzrost liczby mieszkańców wśród ludności danego obszaru; dotyczy to w szczególności Metysów (na 9 lit.) krzyżowanie zwierząt różnych ras (na 9 lit.) Zobacz też inne ha­sła do krzy­żó­wek po­do­bne kon­teks­to­wo do szu­ka­ne­go przez Cie­bie opisu: "KRZYŻOWANIE ZWIERZĄT RÓŻNYCH RAS LUB GATUNKÓW W CELACH HODOWLANYCH". Zna­leź­liśmy ich w su­mie: CZUBEK, GARMAŻERNIA, KOLBOWIEC OLCHOWY, ASYNCHRONIZM, KOŚCIÓŁ KONKATEDRALNY, JEDNOBIEGUNOWOŚĆ, KOREGENT, ARTUR, PAWIMENT, MARSREJA, PRZYRODNIA SIOSTRA, KURS, PRZYPOŁUDNIK, ACETAL, KALETKA, PRZETWORNIK CYFROWO-ANALOGOWY, BURDA, MAPA MENTALNA, ZAPONA, JĘZYK CHIŃSKI, PRZESUNIĘCIE KU FIOLETOWI, MAZUR, OGŁOSZENIE MATRYMONIALNE, CUDEŃKO, INICJATYWA USTAWODAWCZA, METODA FEULGENA, WOLUNTARIAT, FALA, SPRZEDAWCA, INWESTOR, WĘDRÓWKA, TOPENANTA, ANOMALIA UHLA, WYSEPKA, OLLA PODRIDA, PASTISZ, POMROK, KASZTELAN, ROZBIERALNIA, SZTUKA DEKORACYJNA, INERCYJNOŚĆ, LAMA, KAPRYS, ROZMOWA KWALIFIKACYJNA, GALAKTOLIPID, PRZEWAGA, KRĄG POLARNY, AKROBACJA LOTNICZA, OBIEKTYWIZM, OBMUROWANIE, MAŁY PALEC, ROGALIK, ZASIŁEK OKRESOWY, KOŃ POZNAŃSKI, CASTING, POMALOWANE, KUREWSTWO, EGZORCYZM, DYPODIA, EFEKT MNOŻNIKOWY, PASIERB, CZEPLIWOŚĆ, JABŁKO, OKO, PLEWA, FILOLOGIA GERMAŃSKA, PUSTAK, ZATOR, MUR OPOROWY, TARLATAN, MADZIARSKI, KAMIONKA, PIEC GRZEWCZY, MELON, ARANŻACJA, POJAZD KONNY, PEONIA, REMONTANTY, GOŁYSZEK HAJNAŃSKI, ALT, RELING, PODSTAWA, TEORIA WYBORU SPOŁECZNEGO, KONGEROWATE, ROWER POZIOMY, ZAKRZTUSZENIE, INDYK, POMÓR, GACEK SZARY, WARKOCZ, PODRYG, ARESZT DOMOWY, SAFARI, POŁĄCZENIE, PALUCH KOŚLAWY, ANEGDOTA, FILET, KOMPLEKS, KORZENIONÓŻKI, KONTROLA DOSTĘPU, ZAPYTANIE OFERTOWE, MALATURA, ELEWATOR, FILM ANTYWOJENNY, ISTOTA, SESJA, FUNKCJA ZDANIOWA, CUKRZYCA, KONDENSACJA, KORA, SEKSTET, WARTOWNIA, LABIRYNT, LEKTYNA, POKRYWA, NET, WARSZTAT, NIEOCZYWISTOŚĆ, EPIZOOTIA, CZARTER, CYTADELA, SZCZEP, CHAŁTURA, MEDALION, ŚWIATŁO CZERWONE, PRZEDZIAŁ SILNIKOWY, PLANETOIDA, POJEDYNKA, SZUM, PLATYKLADUS, PION ŻYROSKOPOWY, ZWIERZYNIEC, LIŚCIONOGI, LAS, DYWERSJA, POJĘCIE LOGICZNE, ŻAGIEW, KOLEKTOR, LIEBERMANN, ANTYCYPACJA, INEZ, PŁACHTA, WIELKI BRAT, PĘCHERZYK, ŁAJKA, PASZTET, GARBNIK, CIĄGNIK BALASTOWY, PROMIEŃ, KADŹ, GRA HAZARDOWA, POLIGAMICZNOŚĆ, CZWORONÓG, NAGONASIENNE, ZROZUMIAŁOŚĆ, INTROMISJA, LINIA, ODROBEK, GRZYB PASOŻYTNICZY, KRÓL, PEŁNIA, KRYTYCZNOŚĆ, PARTYKUŁA WZMACNIAJĄCA, KROCHMAL, KANONIERKA, ZIARENKOWIEC, NIALA, WYBREDNIŚ, OBRÓBKA, KAULIKARPIA, BEK, OGIEŃ, BIELMO, UNIA PERSONALNA, FASZYNA, WNĘTROSTWO, OPERA BUFFA, GLOBUS, OKULARY, LITOTRYPSJA, LEŻA, UŻĄDLENIE, POWÓZ, LUMBALIZACJA, REDUKTOR, SSAK WYMARŁY, KOZA BIAŁA USZLACHETNIONA, WARTOŚĆ, PODOBIZNA, ZASTRZALIN, DOROTA, KANALIZACJA KABLOWA, KORZYŚĆ, REKINY, BRYLE, OSIEMDZIESIĄTKA, ŁAKNIENIE SPACZONE, WĄSONÓG, STAL, JEDNOSTKA ORGANIZACYJNA, ZANOKCICA, RÓG, WLEWKA, WODA TWARDA, KURACJA UDERZENIOWA, POKOLENIE, JANÓW, BATERIA, CHOROBA POPROMIENNA, OREGANO, TWÓR SIATKOWATY, HUBA SINIAK, KARTAN, JEŻOWCE, WODY PODZIEMNE, URANOWIEC, ANIMACJA, OCEMBROWANIE, KLASER, PUNKT, DWUDZIESTOGROSZÓWKA, SZKAPLERZ, ODPRYSK, RAMIĘ, GOSPODARZ DOMU, SZKIELET, RYGIEL, SALCESON, BŁONA ZEWNĘTRZNA, MEANDER, INDIANIN, DEINSTALACJA, WODODZIAŁ, WĘZEŁ, LATANIE, CHIŃSKOŚĆ, TRAIL, LAMPROFIR, ANGINA MONOCYTOWA, KLASTER REGIONALNY, WSPÓŁWŁASNOŚĆ ŁĄCZNA, AROMAT, INTERGLACJAŁ, CZŁON PODRZĘDNY, RYTOWNIK, BODZIEC, KAPOTAŻ, JEZIORO PODLODOWCOWE, CLUBBING, OGNIWO, DYMKA, INTERESOWNOŚĆ, PIECZONKA, KROPKOWANIE, KALIBRACJA, GADZINA, KARMNIK, SZMER, MISIACZEK, SALCESON, DIABEŁ, KIT, NUDZIARZ, WSPÓŁCZYNNIK STECHIOMETRYCZNY, NOTABL, WELUR, SAFARI, ORŁORYB, JUJUBA, LEJEK, TARANTELLA, HERETYCZKA, ZAWIKŁANIE, FOKI, KOTLARNIA, ROZWAGA, PAJAC, ACENA NOWOZELANDZKA, ALARM SZALUPOWY, PAŹDZIERZ, KWASEK, LATARNIA, PĄK, OCET, SCHIZOFRENIA HEBEFRENICZNA, MĘCZELKOWATE, ZIMNE NÓŻKI, AGROGAZ, BOBIK, WSTAWKA, PLECIONKA, KARIN, OPRYSZCZKA ZWYKŁA, SMERF, TELEFON TOWARZYSKI, PARTIA, GARNITUR, DAGLEZJA, FILTR DOLNOPRZEPUSTOWY, KARABINIER. Ze względu na bar­dzo du­żą ilość róż­nych pa­su­ją­cych ha­seł z na­sze­go sło­wni­ka: - ogra­ni­czy­liśmy ich wy­świe­tla­nie do pier­wszych 300! nie pasuje? Szukaj po haśle Poniżej wpisz odga­dnię­te już li­te­ry - w miej­sce bra­ku­ją­cych li­ter, wpisz myśl­nik lub pod­kreśl­nik (czyli - lub _ ). Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nych przez Cie­bie li­ter. Im wię­cej li­ter po­dasz, tym do­kła­dniej­sze bę­dzie wy­szu­ki­wa­nie. Je­że­li w dłu­gim wy­ra­zie po­dasz ma­łą ilość od­ga­dnię­tych li­ter, mo­żesz otrzy­mać ogro­mnie du­żą ilość pa­su­ją­cych wy­ni­ków! się nie zgadza? Szukaj dalej Poniżej wpisz opis po­da­ny w krzy­żów­ce dla ha­sła, któ­re­go nie mo­żesz od­gad­nąć. Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nego przez Cie­bie opi­su. Postaraj się przepisać opis dokładnie tak jak w krzyżówce! Hasło do krzyżówek - podsumowanie Najlepiej pasującym hasłem do krzyżówki dla opisu: krzyżowanie zwierząt różnych ras lub gatunków w celach hodowlanych, jest: Hasło krzyżówkowe do opisu: KRZYŻOWANIE ZWIERZĄT RÓŻNYCH RAS LUB GATUNKÓW W CELACH HODOWLANYCH to: HasłoOpis hasła w krzyżówce METYZACJA, krzyżowanie zwierząt różnych ras lub gatunków w celach hodowlanych (na 9 lit.) Definicje krzyżówkowe METYZACJA krzyżowanie zwierząt różnych ras lub gatunków w celach hodowlanych (na 9 lit.). Oprócz KRZYŻOWANIE ZWIERZĄT RÓŻNYCH RAS LUB GATUNKÓW W CELACH HODOWLANYCH inni sprawdzali również: przedstawiciel egzystencjalizmu w filozofii , łączność, którą utrzymuje się bezpośrednio z podległymi organami dowodzenia z uwzględnieniem możliwości oddziaływania o jeden szczebel dowodzenia niżej; również łączność wewnętrzna stanowisk dowodzenia , człowiek bardzo lubiący piwo; smakosz wypijający ogromne ilości tego trunku , kodowanie informacji w fali nośnej przez zmianę jej chwilowej fazy, w zależności od sygnału wejściowego , część boiska znajdująca się naprzeciw bramki, ale za polem bramkowym , wspólna nazwa podobnych do siebie i często mylonych minerałów: nefrytu, jadeitu i maw-sit-sit , jedwabnikowate, prządki, Bombycidae - rodzina motyli obejmująca około trzystu gatunków występujących w strefach tropikalnych i subtropikalnych Azji i Afryki , kryształowy - z kwiatami , gameta żeńska u zwierząt i roślin , kraina historyczna w środkowej Szwecji, główne miasto Sztokholm , pałeczka używana przez dyrygenta do oznaczania taktu i kierowania grą orkiestry , funkcja wykorzystywana w modelowaniu statystycznym: odwrotna dystrybuanta rozkładu normalnego Polish Arabic German English Spanish French Hebrew Italian Japanese Dutch Polish Portuguese Romanian Russian Swedish Turkish Ukrainian Chinese English Synonyms Arabic German English Spanish French Hebrew Italian Japanese Dutch Polish Portuguese Romanian Russian Swedish Turkish Ukrainian Chinese Ukrainian These examples may contain rude words based on your search. These examples may contain colloquial words based on your search. for breeding purposes for farming purposes Dlatego należy dopuścić możliwość wprowadzania do gospodarstw w celach hodowlanych ograniczonej liczby zwierząt pochodzących z hodowli nieekologicznej. Therefore the possibility of bringing a limited number of non-organic animals onto a farm for breeding purposes should be provided for. Nie przeprowadzono oceny stosowania u psów w celach hodowlanych. Decyzja Komisji 2000/50/WE z dnia 17 grudnia 1999 r. dotycząca minimalnych wymagań dotyczących kontroli gospodarstw rolnych, w których zwierzęta są trzymane w celach hodowlanych [ L 19 z Commission Decision 2000/50/EC of 17 December 1999 concerning minimum requirements for the inspection of holdings on which animals are kept for farming purposes [Official Journal L 19 of różnice w ustawodawstwach krajowych odnoszących się do ochrony zwierząt utrzymywanych w celach hodowlanych mogą przyczyniać się do powstania nierównych warunków konkurencji, a w konsekwencji pośrednio wywierać wpływ na właściwe funkcjonowanie wspólnego rynku; Whereas disparities in national laws on the protection of animals kept for farming purposes may give rise to unequal conditions of competition and may consequently have an indirect effect on the proper functioning of the common market; Opieka jest słowem, którego znaczenie w odniesieniu do zwierząt przeznaczonych do wykorzystania lub wykorzystywanych w procedurach badawczych lub w odniesieniu do zwierząt laboratoryjnych utrzymywanych w celach hodowlanych, obejmuje wszystkie aspekty relacji pomiędzy zwierzęciem a człowiekiem. Care is a word which, when used in connection with animals intended for, or in actual use in procedures, or in connection with laboratory animals kept for breeding purposes, covers all aspects of the relationship between animals and man. Tuńczyki o wadze 8 kg mogą być poławiane przez klipry tuńczykowe i statki do połowu wędami ciągnionymi na Atlantyku, przez tradycyjne łodzie rybołówstwa przybrzeżnego, a także w celach hodowlanych na Adriatyku. Bluefin as small as 8 kg can be landed by baitboats and trollers in the Atlantic, by coastal artisanal fisheries in the Mediterranean and for farming purposes in the Adriatic Sea. a także mając na uwadze, co następuje:wszystkie Państwa Członkowskie ratyfikowały Europejską Konwencję w sprawie ochrony zwierząt trzymanych w celach hodowlanych; decyzją 78/923/EWG [4] Wspólnota również przyjęła tę Konwencję i złożyła swój dokument zatwierdzenia; Whereas all Member States have ratified the European Convention on the protection of animals kept for farming purposes; whereas the Community has also approved this Convention by Decision 78/923/EEC (4) and has deposited its instrument of approval; W celach hodowlanych podzielili stado na dwie grupy. W celach hodowlanych lub w celu poprawy genetycznej stada oraz gdy nie ma dostępnych ekologicznych zwierząt akwakultury, do gospodarstwa można wprowadzać schwytane na wolności dzikie lub nieekologiczne zwierzęta sektora akwakultury. For breeding purposes or for improving genetic stock and when organic aquaculture animals are not available, wild caught or non-organic aquaculture animals may be brought into a holding. Mój ojciec kupił je w celach hodowlanych, a wszystkie to wałachy. My father bought them for breeding, but they're all geldings. W przypadku kur utrzymywanych w celach hodowlanych samice i samce kurcząt określa się mianem młodych kur do 20 tygodnia życia. When reared for breeding, young female and male chickens are defined as pullets until 20 weeks of age. Zalecana maksymalna dawka na kg mieszanki paszowej pełnoporcjowej u indyków rzeźnych i indyków utrzymywanych w celach hodowlanych: 100 AXC. Recommended maximum dose per kilogram of complete feedingstuff for turkeys for fattening and turkeys reared for breeding: 100 AXC. Urząd stwierdził ponadto, że dodatek ten może korzystnie wpływać na ocenę użytkowości indyków rzeźnych i że twierdzenie to można rozszerzyć na indyki utrzymywane w celach hodowlanych. The Authority also concluded that the additive has the potential to improve the zootechnical performance in turkeys for fattening and that this conclusion can be extended to turkeys reared for breeding. Uznano, że wnioski te można rozszerzyć na kurczęta odchowywane na kury nioski i indyki utrzymywane w celach hodowlanych. It was considered that these conclusions can be extended to chickens reared for laying and turkeys reared for breeding. Tuńczyków błękitnopłetwych złowionych przez te statki po wskazanej powyżej dacie nie zatrzymuje się na burcie, nie umieszcza w sadzach w celu tuczenia i w celach hodowlanych, nie przeładowuje, nie przenosi ani nie wyładowuje. Bluefin tuna caught by those vessels as from that date shall not be retained on board, placed in cages for fattening or farming, transhipped, transferred or landed. Indyki rzeźne i indyki utrzymywane w celach hodowlanych Turkeys for fattening and turkeys reared for breeding Bez uszczerbku dla przepisów zawartych w rozdziale V, państwa członkowskie gwarantują, że zwierzęta akwakultury wprowadzane do obrotu w celach hodowlanych są: Without prejudice to the provisions laid down in Chapter V, Member States shall ensure that aquaculture animals placed on the market for farming are: pomieszczenia, w których zwierzęta są zazwyczaj trzymane zarówno w celach hodowlanych, jak też inwentarskich oraz w trakcie procedur badawczych; rooms where animals are normally housed, either for breeding and stocking, or during the course of a procedure; Ben Tax, dyrektor Rijk Zwaan dodał: Umowa z firmą Syngenta pozwala na swobodne korzystanie z zasobów drugiej firmy w celach hodowlanych a następnie na wprowadzenie na rynek nowo uzyskanej odmiany, również w przypadku gdy materiał biologiczny chroniony jest prawem patentowym. Ben Tax, director of Rijk Zwaan, commented: This agreement enables us to use each other's plant varieties for breeding purposes, even in cases where the plant material falls under the scope of a patent, and then to market the newly developed varieties. Wstrzymałam się od głosu, dlatego że chcę położyć kres chwytaniu małp na wolności w celach hodowlanych i w związku z tym popieram tekst autorstwa Komisji. The reason I abstained is because I wanted to end the capture of monkeys from the wild for breeding purposes and I therefore support the Commission text. No results found for this meaning. Results: 24. Exact: 24. Elapsed time: 48 ms. Documents Corporate solutions Conjugation Synonyms Grammar Check Help & about Word index: 1-300, 301-600, 601-900Expression index: 1-400, 401-800, 801-1200Phrase index: 1-400, 401-800, 801-1200 Hodowla zwierząt jest drugą najważniejszą gałęzią rolnictwa (po produkcji roślinnej) w Rosji. Dobrobyt całego kraju w dużej mierze zależy od tego, jak dobrze jest on rozwinięty. Niedawno hodowlę zwierząt w Rosji uznano za nieopłacalną. Dziś, dzięki wprowadzeniu nowych technologii do produkcji, sytuacja zmieniła się znacząco na lepsze. Zwierzęta gospodarskie są podzielone na kilka ważnych gałęzi przemysłu i gatunków. Porozmawiamy o nich w artykule. Trochę historii Uważa się, że po raz pierwszy ludzie zaczęli oswoić i hodować dzikie zwierzęta, a zatem otrzymywać produkty zwierzęce w mezolicie, czyli w 12 tysiącleciu pne. e. Największy rozwój tego rodzaju działalności nastąpił nieco później - w neolicie. Archeolodzy znaleźli dowody obecności zwierząt w tych czasach w rejonie Nilu, a także Tygrysu i Eufratu. Mieszkańcy miast starożytnego Egiptu zajmowali się hodowlą bydła i małych przeżuwaczy, świń i wielbłądów. Gęsi, kaczki, a nawet żurawie również zostały częściowo udomowione. Nieco później pojawiły się konie w tym pradawnym stanie. Rozwój hodowli zwierząt w rejonie Tygrysu i Eufratu przebiegał niemal tak samo, jak w Egipcie. Nieco później ten widok działalność gospodarcza opracowany w Indiach, Chinach i na płaskowyżu irańskim. Obecnie około 40 gatunków zwierząt zostało udomowionych przez ludzi. Oddziały Istnieje wiele ras rolniczych. Prawie każdy z nich ma własny przemysł hodowlany. Najważniejsze w naszym kraju są: Produkcja trzody. Głównymi produktami tego przemysłu hodowlanego są mięso i smalec. Hodowla koni. Ogromne znaczenie dla gospodarki narodowej mają zarówno hodowlane konie, jak i produktywne, a także sportowe. Hodowla bydła. Hodowla bydła w tej chwili - główna gałąź hodowli zwierząt. Rzeczywiście, stopień zaopatrzenia ludności w podstawowe artykuły spożywcze, takie jak mleko i mięso, zależy od tego, jak rozwinięty jest ten obszar. Bardzo ważne jest również hodowanie małych przeżuwaczy. Z tego obszaru hodowli zwierząt takie sfery gospodarki narodowej jak przemysł spożywczy (mięso, mleko) i lekki (odzież wełniana i artykuły gospodarstwa domowego) są bezpośrednio uzależnione. Hodowla drobiu. Branża ta jest odpowiedzialna za zapewnienie ludności tak ważnej żywności, jak jaja, mięso, pierze i pióra. Hodowla futra Hodowla nutrii, norki, lisów polarnych itp. Pozwala zdobyć skóry do szycia odzieży wierzchniej, czapek, akcesoriów i innych rzeczy. Pszczelarstwo Miód, wosk, mleczko pszczele to także więcej niż niezbędne produkty. Są to główne gałęzie hodowli zwierząt. Oprócz nich w naszym kraju rozwija się hodowla reniferów, hodowla ryb, hodowla wielbłądów. Główne rodzaje produktów zwierzęcych Żaden kraj na świecie nie może obejść się bez hodowli bydła w ramach gospodarki narodowej. Produkty tej gałęzi hodowli można podzielić na dwa główne typy: Uzyskane w rzeczywistym procesie hodowlanym. Należą do nich jaja, mleko, wełna. Uzyskane w drodze uprawy na ubój (mięso, wątroba itp.). Technologia hodowli bydła Rentowność takiego przemysłu, jak hodowla zwierząt w Rosji i każdym innym kraju, zależy od kilku czynników: Skuteczność karmienia. Warunkiem wstępnym jest różnorodność diety i jej przydatność dla zestawu aminokwasów, białka i witamin. Przy niedoborze pierwiastków śladowych istnieje potrzeba użycia wszelkiego rodzaju dodatków. Warunki przetrzymywania. Ten czynnik ma również znaczący wpływ na hodowlę bydła mlecznego i wołowego. Bydło powinno mieć zapewnione dobre warunki rozwoju i wzrostu. Właściwa praca hodowlana. Obecnie jednym z głównych warunków jego sukcesu jest import zwierząt rasowych z zagranicy. Stała kontrola weterynaryjna. Ważne jest, aby podejmować środki zapobiegawcze mające na celu zmniejszenie strat zwierząt gospodarskich spowodowanych różnymi rodzajami chorób. Zgodnie z przepisami, szczepienia zwierząt powinny być przeprowadzane w sposób obowiązkowy i terminowy. Żywienie bydła Takie gałęzie rolnictwa, jak hodowla bydła mlecznego i mięsnego oraz mlecznego, pod względem rentowności, są bezpośrednio zależne od produkcji roślinnej. Podstawowym warunkiem pomyślnego rozwoju farm tego typu jest dostępność wysokiej jakości żywności. Dla każdej grupy wiekowej i płciowej opracowuje się specjalne racje żywnościowe: Podczas karmienia suchych krów i jałówek ważne jest przede wszystkim przygotowanie ich do następnej laktacji. Dlatego dieta takich zwierząt obejmuje wysokiej jakości paszę - siano, kiszonkę i rośliny okopowe. Latem zapewnia się dobre pastwiska i karmienie. W przypadku krów mlecznych ważne jest opracowanie optymalnych standardów żywienia uwzględniających potrzeby zwierząt w zakresie białek, witamin, energii metabolicznej itp. Dieta producentów powinna zapewniać zachowanie zdrowia i zdolności reprodukcyjnych. Karmią one takie zwierzęta szczególnie gęsto. Warunki przetrzymywania Hodowla bydła mlecznego, mięsnego i mlecznego jest pod-przemysłem, którego opłacalność zależy w dużej mierze od prawidłowego wyboru technologii utrzymania zwierząt. Metody hodowli bydła w chwili obecnej jest kilka: Na powiązanej zawartości. W tym przypadku, w okresie przeciągnięcia, każde zwierzę otrzymuje swój własny długopis. Smycz ogranicza jej ruch, ale jednocześnie może swobodnie kłamać, stać, jeść. Dojenie w tym przypadku odbywa się bezpośrednio w kabinie. Na luźnej zawartości obudowy. Technologia ta jest częściej stosowana w hodowli bydła mlecznego. Zwierzęta o wolnym wybiegu o każdej porze dnia mają możliwość dostępu do misek wodnych i karmideł, a także do obiektów rekreacyjnych. Latem praktykuje się utrzymanie pastwisk. Zwykle zwierzęta są wypędzane na pola bogate w trawy, położone w pobliżu miejsc pojenia: strumienie, jeziora i rzeki. Nowe rasy Pomyślnie rozwijać rolnictwo zwierząt gospodarskich może tylko w przypadku właściwej hodowli. Niedawno do naszego kraju przywieziono wielu producentów bardzo produktywnych ras z Europy. Stało się to możliwe przede wszystkim dzięki zwiększeniu dotacji państwowych. Ze względu na ten stan rzeczy obserwuje się obecnie stabilną tendencję wzrostu populacji bydła w kraju. Tylko w 2014 r. Ogólnorosyjskie stado wzrosło o ponad 18%. Wymagania weterynaryjne Brak strat związanych ze śmiercią bydła w hodowlach bydła ma ogromny wpływ na rentowność. Stan zdrowia zwierząt, a tym samym wzrost zwierząt gospodarskich, jest bezpośrednio zależny od przestrzegania następujących zasad: Gospodarstwa muszą znajdować się w podwyższonych, niewypełnionych obszarach. W pomieszczeniach, w których przebywa bydło, należy stworzyć optymalny mikroklimat. Pomieszczenia kompleksu zwierząt gospodarskich powinny być utrzymywane w czystości. Przetwarzanie sanitarne przeprowadza się co najmniej raz w tygodniu. Należy opracować kompleks środków weterynaryjnych i zapobiegawczych, mających na celu zmniejszenie ryzyka i wyeliminowanie występowania chorób zakaźnych. Wszystkie zwierzęta w gospodarstwie powinny być niezwłocznie zaszczepione. Każdy kompleks powinien mieć długopis kwarantanny. Cechy uprawy małego bydła Przemysł hodowlany przeznaczony do hodowli bydła dużego i małego pod względem technologii utrzymania zwierząt jest bardzo podobny. Uprawa małych osobników ma tylko tę szczególną cechę, że w tym przypadku głównymi produktami produkcji, oprócz mięsa, są wełna i puch. Ścinanie małych przeżuwaczy odbywa się zgodnie z następującymi zasadami: Tę procedurę należy wykonywać tylko przy suchej pogodzie. Po ścinaniu zwierzęta powinny być trzymane w ciepłych piórach przez co najmniej 15-20 dni. Pomieszczenie, w którym wykonywana jest ta procedura, musi spełniać wszystkie normy sanitarne. Podczas używania maszyn elektrycznych należy postępować zgodnie z odpowiednimi wskazówkami dotyczącymi bezpieczeństwa. Zwierzęta po wyjęciu wełny sprawdzają skórki i, jeśli to konieczne, przeprowadzają dezynfekcję. Hodowla trzody chlewnej jako przemysł hodowlany Ten obszar rolnictwa jest obecnie uważany za dość opłacalny. Produkcja trzody chlewnej jako firma w naszym kraju rozwija się całkiem dobrze. Prosięta hodowane są zarówno w gospodarstwach indywidualnych, jak i na farmach oraz w dużych kompleksach przemysłowych. Najbardziej opłacalnym obecnie jest schemat technologiczny hodowli trzody chlewnej z pełnym cyklem. Jest to nazwa procesu, w którym prosięta są pozyskiwane, uprawiane i poddawane ubojowi w tym samym gospodarstwie. W tym przypadku można praktykować tylko dwa sposoby trzymania zwierząt: Vygulny. Technologia ta jest najczęściej stosowana w regionach o ciepłym klimacie. Jednocześnie w gospodarstwach można używać obrabiarek i swobodnie płynących metod. W pierwszym przypadku świnie trzymane są w maszynach i wypuszczane na spacer do wyznaczonych obszarów. Kiedy zwierzęta hodowlane mogą wejść do maszyn i z nich wyjść z własnej inicjatywy. Ditchless W tym przypadku zwierzęta są stale trzymane w pojedynczych urządzeniach lub w małych grupach w specjalnie wyznaczonych miejscach. Poza hodowlą bydła, oprócz optymalnych warunków mieszkaniowych, hodowla świń jako firma zależy między innymi od wydajności żywienia, a także od tego, jak kompetentnie będą prowadzone prace hodowlane. Ważne jest również prowadzenie działań zapobiegawczych mających na celu wyeliminowanie śmierci zwierząt w wyniku zakażenia. Funkcje drobiu Sektor hodowli żywego inwentarza dla drobiu rozwija się również dynamicznie. Głównym celem w tym przypadku jest oczywiście pozyskanie mięsa i jaj. Powiązany produkt uznawany jest za puch i pióro. Obecnie w takich gospodarstwach można hodować następujące typy ferm drobiu: Kurczaki. Ich uprawa jest najpopularniejszym obszarem przemysłu drobiowego. Praca plemienna w tym przypadku prowadzona jest głównie w zakresie uzyskiwania krzyży o wysokiej wydajności. Istnieją tylko dwa główne obszary hodowli ryb - jaja i mięso. Hodowanie tego ptaka jest praktykowane zarówno w prywatnych gospodarstwach rolnych, jak iw małych gospodarstwach i dużych fermach drobiu. Gęsi Ich uprawa jest również uważana za całkiem zyskowną działalność. Rozwój racji gęsi nie wymaga stosowania i wdrażania żadnych specjalnych technologii, podobnie jak warunki zatrzymania. Głównym pokarmem dla tego ptaka jest trawa, którą można przechowywać w małych pomieszczeniach. Oczywiście, gdy uprawia się w tym przypadku, należy również przestrzegać pewnych norm sanitarnych. Gęsi, a także kurczęta, są hodowane zarówno na poletkach domowych, jak i na dużych fermach drobiu. Indyki Ten ptak w naszym kraju jest hodowany głównie na prywatnych działkach. Technologia jej uprawy pozostaje tradycyjna i niezmienna przez ponad jeden wiek. Oprócz tych najczęstszych gatunków drobiu domowego, perliczki, przepiórki, chórów, ptaków ozdobnych, a nawet strusie są hodowane w Rosji. Jednak tylko tacy entuzjaści, którzy uważają go za interesującego i opłacalnego, angażują się w takie działania. Na skalę przemysłową tego typu ptaki w naszym kraju nie są hodowane. Hodowla koni w Rosji Znaczenie tego przemysłu hodowlanego również jest trudne do przeszacowania. Można go podzielić na dwa główne obszary: Hodowla hodowli koni. Jego rozwojowi w Rosji poświęcono teraz maksymalną uwagę. Obecnie w kraju działa około 70 fabryk hodowlanych, w których hoduje się ponad 30 ras koni. Hodowla zwierząt gospodarskich jest dziś jednym z priorytetowych obszarów rolnictwa. Hodowla koni mięsnych stadnych. Ta gałąź hodowli zwierząt została opracowana głównie w regionach, w których jest tradycyjna. Hodowla koni hodowlanych. Często w połączeniu z mięsem. Wysoka opłacalność hodowli koni mlecznych wiąże się przede wszystkim z wysokimi kosztami koumiss. Sportowa hodowla koni. W tym przypadku zwierzęta są hodowane w celu wzięcia udziału w konkursach. Obecnie hodowla koni rodowodowych w Rosji nie rozwija się zbyt szybko, głównie ze względu na brak krajowego rynku hodowli zwierząt, starzenie się wyposażenia technicznego roślin oraz niski poziom organizacji rolnictwa. Technologia hodowli koni W nowoczesnych gospodarstwach istnieją tylko trzy główne sposoby utrzymania koni: Przez cały rok pastwiska. Jest to najbardziej obiecująca i wydajna metoda. W tym przypadku opieka nad zwierzętami sprowadza się głównie do zmiany pastwisk, leczenia i ochrony weterynaryjnej. Shed base. Ta metoda jest zwykle stosowana podczas hodowli koni użytkowych. W tym przypadku zwierzęta trzymane są na smyczy i wypędzane na pastwiska tylko latem. Stado kulturowe. Ta technologia jest powszechnie stosowana podczas utrzymywania zwierząt hodowlanych. Hodowla futra Technologia hodowli zwierząt na skórze ma również wiele niuansów. W tym przypadku priorytetowym zadaniem jest zapewnienie zdrowych i komfortowych warunków życia dla zwierząt. Futro zwierząt gospodarskich w Rosji jest obecnie bardzo dobrze rozwinięte. Gospodarstwa wykorzystują trzy główne technologie do trzymania zwierząt: Zewnątrzkomórkowe Metodę tę stosuje się zwykle w małych gospodarstwach do hodowli zwierząt, takich jak lisy polarne, lisy, fretki, piżmaki i nutrie. Treść jest w szopach. Tak zwane specjalne szopy z podwójnym dachem i szerokim przejściem. Pomieszczenia w pomieszczeniach. Ta metoda w naszym kraju stała się ostatnio coraz powszechniejsza. Pszczelarstwo Takie sektory hodowli zwierząt, takie jak hodowla zwierząt, hodowla trzody chlewnej i hodowla bydła, odgrywają oczywiście znaczącą rolę w rozwoju rosyjskiej gospodarki. Nie należy jednak lekceważyć wartości mniejszych obszarów, takich jak pszczelarstwo, hodowla ryb, hodowla reniferów itp. Jeśli chodzi o pierwsze, negatywne procesy mające wpływ na społeczeństwo w okresie pieriestrojki, na szczęście nie miały żadnego skutku. Na początku lat 90. nastąpił znaczny spadek liczby rodzin pszczelich. Jednak wkrótce recesja zwolniła, a następnie wskaźnik ten całkowicie ustabilizował się i pozostał niezmieniony (3 miliony rodzin) przez kilka lat. Obecnie w pszczelarstwie w Rosji prowadzi się ponad 5 tysięcy gospodarstw i około 300 tysięcy amatorów. Podsumowując Powyższe rodzaje zwierząt gospodarskich są najważniejszymi sektorami rolnictwa w naszym kraju. Stopień bezpieczeństwa żywnościowego populacji zależy od tego, jak dobrze się rozwijają. Zwiększenie rentowności bydła, pszczelarstwa, drobiu i ferm trzody chlewnej zależy bezpośrednio od dynamiki wprowadzania nowych technologii hodowli, hodowli i utrzymania zwierząt. Dość często producenci świń używają takich określeń, jak krzyżowanie, kojarzenie czy zwierzęta hybrydowe. Na takich działaniach oparty jest dziś towarowy chów świń. Osiąganie podczas tuczu wysokich przyrostów wraz z niskim zużyciem paszy to podstawowe elementy wpływające na efektywność produkcji żywca wieprzowego. Jednym ze sposobów poprawy wyników w chlewni jest odpowiedni dobór zwierząt do rozpłodu. Otrzymywanie potomstwa o bardzo dobrych cechach produkcyjnych staje się możliwe, jeżeli umiejętnie wykorzystuje się zalety dostępnego materiału hodowlanego. Ta sama rasa Pojęcie kojarzenie dotyczy doboru sztuk do rozmnożenia. Gdy są one różnych ras, wtedy mowa jest o krzyżowaniu. Kojarzenie w czystości rasy jest w rzeczywistości stwierdzeniem umownym, ponieważ ras czystych faktycznie nie ma. Ciągle występują bowiem w różnej skali zmiany cech danej rasy powstające w wyniku mutacji genów i będące efektem stale zmieniającego się środowiska. Właśnie z tych powodów kojarzenie w czystości rasy nazywa się łączeniem osobników należących do tej samej rasy. Robi się to na dwa sposoby. Kojarzy się zwierzęta niewykazujące pokrewieństwa do piątego pokolenia przodków – wówczas ma się do czynienia z kojarzeniem wolnym. Albo też łączy się osobniki spokrewnione, mające jednego lub więcej wspólnych przodków do piątego pokolenia, i wtedy mowa jest o kojarzeniu krewniaczym. W praktyce ze stopniem spokrewnienia wiąże się określenie wielkości „inbredu”. Im jest on wyższy, tym zwierzęta są nie tylko ze sobą bardzo spokrewnione, ale mają więcej takich samych genów wyznaczających pożądaną cechę. Kojarzenie wolne jest w praktyce powszechnie stosowane przede wszystkim dlatego, że przy takim kojarzeniu ujawnienie się nosicielstwa genów letalnych jest znikome. Geny te wywołują śmierć zwierzęcia, lecz nie są dominujące i dlatego kojarzenie niespokrewnionych osobników zapobiega ich ujawnieniu. Potomstwo otrzymane w wyniku kojarzenia wolnego jest w dość dużym stopniu heterozygotyczne, czyli ma różne wersje tego samego genu, czego efektem jest lepsze uwidocznienie się jakieś cechy. Może to być na przykład większa żywotność lub odporność na stres. Kombinacja tych genów może mieć działanie niesumujące lub sumujące i wówczas efektem jest cecha, której żaden z nich z osobna nie ujawniał. Chów wsobny, tak też jest nazywane kojarzenie krewniacze, prowadzi się po to, aby zapewnić przekazywanie i utrwalenie jakichś bardzo pożądanych cech indywidualnych konkretnego osobnika. Na ogół dobiera się do rozpłodu zwierzęta bliżej ze sobą spokrewnione niż potomstwo urodzone w miotach sióstr i braci matki albo ojca kojarzonych sztuk. W przeciwieństwie do kojarzenia wolnego w kojarzeniu krewniaczym dąży się do uzyskania większej homozygotyczności, czyli otrzymania potomstwa, które będzie posiadało identyczne wersje danego genu. Taką drogę wykorzystuje się do tworzenia linii wewnątrz danej rasy, ale zwraca się szczególną uwagę na to, aby ostatecznie osobniki takiej linii miały jak najwięcej takich samych wersji genów, odpowiadających za ujawnienie się korzystnej cechy lub ich przypadku świń ujemne efekty kojarzenia krewniaczego pojawiają się bardzo szybko i wyraźnie. Z tego między innymi powodu, chcąc uniknąć skutków takiej hodowli, dobiera się takie zwierzęta do rozrodu, aby miały one tylko jednego wspólnego przodka, odznaczającego się wybitnymi cechami. Dzięki temu stopień pokrewieństwa można utrzymać na możliwie niskim poziomie, co zapobiega utrwalaniu się niekorzystnych cech, ale równocześnie pozwala na ugruntowanie tych pożądanych. Między rasami Krzyżowanie wykorzystuje się do różnych celów. Oczywiście najbardziej popularne jest krzyżowanie towarowe, ale w samej hodowli można spotkać się też z krzyżowaniem twórczym. Jest ono stosowane głównie do wytworzenia nowej rasy o cechach ras wyjściowych lub o zupełnie innej charakterystyce. Ten proces jest bardzo trudny do wykonania i wymaga bardzo długiego czasu i ogromnych nakładów finansowych. Ponadto przed rozpoczęciem krzyżowań trzeba sporządzić bardzo szczegółowy plan działania. Jednym z rodzajów krzyżowania twórczego jest krzyżowanie przejściowe, które polega na tzw. dolewaniu obcej krwi. Przeprowadza się jednorazowe krzyżowanie samic jednej rasy z samcami drugiej, ale takiej, co ma cechę, którą hodowca chce przekazać rasie pierwszej. Chcąc uniknąć dużych różnic w typie uzyskanego potomstwa, do tego rodzaju krzyżowania wybiera się tylko rasy, które są podobne pod względem wszystkich cech, z wyjątkiem tej jednej pożądanej. Tak uzyskane potomstwo kojarzy się następnie ze sobą. Taki rodzaj krzyżowania może na przykład posłużyć do wprowadzenia do rasy szlachetnej o słabej konstytucji „krwi” świń mniej szlachetnych, ale za to cechujących się mocną konstytucją. Ciekawym rodzajem krzyżowania jest krzyżowanie polispermiczne: lochę jednej rasy kryje się lub inseminuje kilkoma knurami drugiej rasy, ale w tej samej rui. Może to doprowadzić do tego, że poszczególne jaja zostaną zapłodnione przez plemniki różnych knurów. Do zidentyfikowania pochodzenia potomstwa używa się tu oznaczenia grup krwi knurów, od których pochodziło nasienie. Krzyżowanie towarowe Podstawowym celem krzyżowania towarowego jest uzyskanie mieszańców, tzw. pokolenia F1. Do takiego krzyżowania można użyć dwóch i więcej ras świń. Robi się to po to, aby uzyskać efekt heterozji, czyli otrzymać potomstwo, które będzie miało znacznie lepsze cechy użytkowe niż bardziej wzmocnić efekt heterozji, stosuje się krzyżowanie linii, czego efektem jest otrzymanie mieszańców o dużo większej produkcyjności. Powstałe w wyniku krzyżowania towarowego hybrydy pochodzą z łączenia osobników linii produkcyjnych lub syntetycznych. Linia produkcyjna to grupa świń pochodząca z populacji konkretnej rasy, utrzymywana po to, aby wykorzystywać jej wybitne cechy, jakich nie mają inne osobniki danej rasy. Można powiedzieć, że jest to taka grupa elitarna używana do krzyżowania z wyselekcjonowaną grupą świń z innej rasy. Trudniejszym i bardziej skomplikowanym procesem jest krzyżowanie linii syntetycznych, w którego wyniku uzyskano takie świnie hybrydowe, jak Hypor czy Camborough. Linia syntetyczna to grupa świń przeznaczonych do rozpłodu, wcześniej poddana bardzo ostrej selekcji w pokoleniu prarodziców-pradziadków oraz dziadków i babek. Zostały one także przetestowane pod względem efektywności krzyżowania z inną linią bądź rasą. Linii syntetycznych używa się do odchowu mieszańców, tzw. hybrydów, które wykazują dużo lepszą produkcyjność niż mieszańce pochodzące z prostego krzyżowania samych ras lub linii, które nie poddano tak gruntownej selekcji. Firmy genetyczne, które zajmują się hodowlą świń hybrydowych, pochodzących z linii syntetycznych, i ich sprzedażą, też muszą stale dbać o polepszanie cech produkcyjnych swojego materiału. Z tego powodu co pewien czas linie syntetyczne poddawane są uszlachetnianiu, tak by wyższa wartość danej cechy była utrwalona genetycznie, czyli była przenoszona na potomstwo. Najlepszy efekt Uzyskanie korzystnego efektu krzyżowania towarowego wymaga przestrzegania kilku podstawowych zasad. Przede wszystkim zwierzęta dobierane do rozpłodu muszą być różnych ras, ale jednocześnie muszą reprezentować ten sam kierunek użytkowy. Muszą też mieć podobną wartość użytkową, a więc mieć taką samą lub zbliżoną ocenę pożądanych cech. Na przykład mieć podobną ocenę przyrostów dziennych standaryzowanych, zawartość mięsa w tuszy itp. Najlepiej więc krzyżować zwierzęta o najwyższych ocenach użytkowości. Jedną z prostych metod oceny efektu heterozji w wyniku krzyżowania towarowego jest oszacowanie poprawy wybranej cechy mieszańców w odniesieniu do jej przeciętnej wartości notowanej u rodziców. W pierwszej kolejności oblicza się średnią cechę u rodziców, czyli R=(Pm+Po):2, gdzie Pm oznacza średnią wartość cechy produkcyjnej w odniesieniu do matki, a Po – średnią wartość cechy produkcyjnej w odniesieniu do ojca. Kolejnym krokiem jest zestawienie otrzymanego „R” z uzyskaną oceną wartości danej cechy produkcyjnej mieszańców, czyli „Pm”. Ostatecznie R dzieli się przez Pm i mnoży przez 100, a następnie odejmuje od otrzymanej liczby 100. Dla przykładu obliczmy efekt heterozji dla cechy mówiącej o liczebności prosiąt żywo urodzonych w miocie u lochy będącej krzyżówką ras i U tej lochy zanotowano średnio 11,4 takich prosiąt, zaś u rodziców odpowiednio 11,15 i 11,2 żywo urodzonych prosiąt w miocie wynosi więc u rodziców 11,17. Teraz dzieli się 11,4 przez 11,17 i otrzymujemy 1,02. Mnoży się tę liczbę przez 100: 1,02x100=102 i odejmujemy 100: 102–100=2 proc. Efekt heterozji wyniósł 2 proc., czyli o tyle w wyniku krzyżowania poprawiła się liczba żywo urodzonych prosiąt w miocie. Dobrze przeprowadzone krzyżowanie umożliwia uzyskanie mieszańców, które w porównaniu z czystymi rasami swoich rodziców odznaczają się lepszymi cechami. Do nich można zaliczyć poprawę regularności zapłodnienia, wcześniejsze wystąpienie pierwszej rui, mniejszą zamieralność zarodków, a tym samym większą liczbę urodzonych prosiąt. Do tych korzyści z krzyżowania trzeba też dodać lepszą żywotność prosiąt, wyższą mleczność loch i w konsekwencji większą liczbę odsadzanych prosiąt i cięższe mioty. Z wielu przeprowadzonych badań wynika, że w wyniku krzyżowania prostego można zwiększyć o 2 proc. liczbę prosiąt urodzonych w miocie oraz o 5 proc. – odsadzonych z miotu. Masa miotu w 3. tygodniu również może się poprawić o 5 proc. Nieco lepsze wyniki otrzymano po zastosowaniu krzyżowania wstecznego, gdzie mioty po urodzeniu były liczniejsze o 5 proc., zaś w dniu odsadzenia o 8 proc. O tyle także większa była masa trzytygodniowego miotu. Powtórka z genetyki Gen – to jednostka dziedziczności będąca odcinkiem DNA i umożliwiająca tworzenie RNA, ale przede wszystkim jest informacją potrzebną do syntezy białka. Występowanie konkretnych białek w komórkach ma swoje odbicie w cechach danego organizmu (np. budowa ciała, cechy fizjologiczne, tempo wzrostu, zdrowotność itd.), które to cechy są dziedziczone. Allel – to wersja genu znajdująca się w określonym miejscu na chromosomie. Allele tego samego genu mogą się między sobą różnić, co niekiedy powoduje kodowanie różnych białek przez ten sam gen. Allele mogą być dominujące (zaznaczane dużą literą np. „A”) lub recesywne (mała litera np. „a”). Homozygota – kiedy występuje „AA” (homozygota dominująca) lub kiedy „aa” (homozygota recesywna). Heterozygota – kiedy występuje „Aa” i wówczas allel dominujący „A” powoduje, że cecha kodowana przez allel recesywny „a” nie pojawi się. Hybryda – osobnik powstały w wyniku krzyżowania dwóch lub więcej ras. Źródło: "Farmer" 19/2008 zapytał(a) o 14:47 Cele hodowli zwierząt??? Jakie znacie Odpowiedzi Także hodowla zwierząt, nakierowana na ulepszanie ich pod jakimiś cechami pożądanymi przez człowieka nie jest niczym innym jak manipulowaniem procesami genetycznymi. Współcześnie, już prawie w pełni świadomie wykorzystuje się dorobki takich dziedzin nauki, jak genetyka, cytologia, fizjologia zwierząt, biochemia, zoopatologia, fizyka, chemia, matematyka i wiele innych. Należy jednak pamiętać, że nie tylko materiał genetyczny wpływa na ekspresję danej cechy. Spore znaczenie ma także wpływ środowiska. Zmienność fenotypowa osobników zależy więc od podłoża genetycznego i od warunków środowiskowych. Przez warunki środowiska ma się na myśli wszystkie czynniki zewnętrzne wpływające na organizm. Zalicza się więc tu czynniki troficzne (odżywcze), klimatyczno - glebowe, pielęgnacyjno - hodowlane, chorobotwórcze czy inne. Jeśli chodzi o hodowlę i na elementy, którymi możemy łatwo manipulować, to należy wymienić tu odżywianie i warunki atmosferyczne przetrzymywania danych organizmów (szklarnie, itp.). Jeśli chodzi o zwierzęta, to powinno się dążyć do zapewnienia im najbardziej korzystnych warunków życia, ponieważ stanowi to podstawę uzyskania dobrej produkcyjności. Człowiek cały czas modyfikuje środowisko, w którym żyje on i inne zwierzęta. Należy więc dążyć do tego, aby te działania były celowe, ukierunkowane na osiągnięcie konkretnego celu, na przykład kształtowania fenotypu w pożądanym kierunku. Oczywiście genotyp narzuca pewne granice, w ramach których środowisko kształtuje fenotyp. A więc osobniki mające różne genotypy, mogą w danych warunkach środowiska przybierać inny fenotyp i w inny sposób reagować na zmiany tego środowiska. Zmienność modyfikacyjna jest to zmienność spowodowana oddziaływaniem środowiska. Ma ona tendencję wzrostową. W rzeczywistości fenotyp każdej z cech jest wypadkową działania wielu czynników zarówno o podłożu genetycznym, jak i środowiskowym. Zmiany modyfikacyjne są zmianami fenotypowymi, a to oznacza, że nie są przekazywane kolejnym pokoleniom. Od wieków hodowlę w całym gospodarstwie opierało się na najlepszych osobnikach. Takie postępowanie, to znaczy wybieranie najlepszych osobników do rozmnażania pod kątem danej, pożądanej przez człowieka cechy nazywa się sztuczną selekcją lub doborem sztucznym. Człowiek w sposób świadomy przekształca populacje, czyli grupę zwierząt jednej rasy przebywającą w określonym regionie. Jeśli populacja w biegiem lat (i pokoleń) nie zmienia swojej struktury genetycznej, to uważa się ją za populację w stanie równowagi. Równowaga jest utrzymywana dzięki losowemu kojarzeniu się par. Wyróżnia się w takiej populacji różne typy kojarzenia, których częstotliwość jest uzależniona od częstotliwości występowania poszczególnych genotypów w populacji. Selekcja, czyli wybór osobników do rozmnażania zaburza strukturę genetyczną populacji. Zmiany są wprowadzane w kierunku wybranym przez hodowcę. Eliminując z rozrodu zwierzęta posiadające niekorzystne cechy, następuje także stopniowe usunięcie genów kodujących te cechy. Skuteczność selekcji mierzona jest przyrostem częstotliwości występowania pożądanej cechy w populacji. Wiąże się to równocześnie ze spadkiem częstości występowania cech niekorzystnych. Oddziaływanie środowiska w poważnym stopniu jednak może maskować daną cechę albo wręcz przeciwnie, waloryzować ją pomimo słabego poparcia na podłożu genetycznym. Jednak oceny zwierząt w celu wyboru ich do tzw. stada selekcyjnego, czyli takiego, w którym osobniki będą dawały potomstwo, dokonuje się na podstawie fenotypów. Może to być przyczyną błędów. Możliwe jest zmierzenie tzw. współczynnika odziedziczalności h2. Jest to współczynnik określający zgodność fenotypu z genotypem. Należy jednak zwrócić uwagę, że odziedziczalność odnosi się do całej populacji, a nie po poszczególnych osobników. Im zwierzęta są w większym stopniu podobne genetycznie, tym można oczekiwać niższego współczynnika h2. Wybór cech do selekcji stosowanej w hodowli jest podyktowany najczęściej względami ekonomicznymi produkcji i zapotrzebowaniem rynkowym. Możliwa do uzyskania w procesie hodowli zmienność jest jej podstawowym warunkiem. Gdyby bowiem nie było zmienności, całe działania hodowlane nie miałyby sensu. W stadzie musi następować tzw. odnowienie stada, co polega na zamianie najgorszych osobników ze stada nowymi, posiadającymi wymaganą przez nas cechę. Ze względu na poligamię często stosowaną w hodowlach, większy wpływ na cechy potomstwa ma genotyp samca. Spowodowane jest to tym, że jedna samica wydaje na świat niewiele potomstwa, a więc tylko niewiele potomków otrzyma po niej gorsze geny. Jeśli jednak gorsze geny będzie nosił samiec, możliwe jest bardzo szybkie rozprzestrzenienie się tej negatywnej cechy na całą populację. Jest to spowodowane tym, że najczęściej jeden samiec kryje wszystkie lub większość klaczy w danym okresie rozpłodowym. W hodowlach samice selekcjonowane są na podstawie wartości użytkowej, a samce na podstawie wartości hodowlanej. Istnieją różne metody selekcji. Można wśród nich wymienić metodę następczą, selekcję prowadzoną niezależnie czy selekcję wskaźnikową. Selekcja następcza polega na skupieniu się w jednym momencie tylko na jednej cesze. A więc najpierw uzyskuje się zadowalający poziom jednej cechy, potem następnej i następnej. Jest to metoda skuteczna, jednak bardzo długotrwała. Z kolei selekcja prowadzona niezależnie polega na zwróceniu większej uwagi na kilka pożądanych cech równocześnie. W tej metodzie istotne stają się kryteria, według których eliminowane są ze stada osobniki nieprzydatne. I kolejna, selekcja wskaźnikowa, polega na ustaleniu indeksu selekcyjnego. Jest to zsumowana ocena zwierzęcia pod kątem poszczególnych cech (x, y, z). Zwierzę, które będzie miało najniższą sumę ocen danych cech zostanie wyeliminowane ze stada. Metoda ta uważana jest za skuteczną, ze względu na możliwość wyrównywania braków w jeden cesze wyjątkową doskonałością w cesze innej. Inną metodą jest tzw. metoda na jądro stada. Powstała ona jako kombinacja metody selekcyjnej ze względu na poszczególne cechy z selekcją wskaźnikową. W praktyce w hodowli, poza selekcją indywidualną, wykorzystuje się także selekcję rodzinową. Jest to możliwe dzięki prowadzeniu ewidencji użytkowności rodzin (wszystkich potomków po tych samych rodzicach). Konieczne jest pamiętanie o fakcie, że dobór par do kojarzeń wzmacnia efekty przeprowadzanej selekcji. Selekcja jest jedynie środkiem do doboru właściwych osobników do krzyżowania, nie jest natomiast celem samym w sobie. W praktyce wykorzystuje się następujące metody kojarzeń osobników: podobny z podobnym niepodobny z niepodobnym Pierwsza metoda kojarzeń, czyli podobny z podobnym nazywana jest także kojarzeniem krewniaczym. Chów wsobny (tzw. in bred) polega na kojarzeniu ze sobą osobników blisko spokrewnionych. Umożliwia to przekazywanie i utrwalanie indywidualnych cech konkretnych osobników, które są korzystne dla całej hodowli. Stosuje się hodowlę według linii, która polega na krzyżowanie ze sobą jak najbliższych krewnych, przy czym reproduktor musi mieć poszukiwaną przez nas cenną cechę. W tym rodzaju kojarzenia istotną rolę odgrywa stopień pokrewieństwa, ponieważ wpływa to na stopień podobieństwa genetycznego krzyżowanych osobników. Pokrewieństwo w linii prostej polega na kojarzeniu ze sobą bezpośredniego potomka z przodkiem. Określa się tutaj współczynnik pokrewieństwa R, który określa procentowy udział identycznych genów u danych dwóch osobników. Chów wsobny nie pozostaje bez wpływu na materiał genetyczny. Powoduje to bowiem homozygotyczność osobników w stadzie. Nie zawsze chów wsobny jest korzystny. Jednym z negatywnych aspektów mogą być pewne deformacje, zwyrodnienia czy ułomności organizmów potomnych. U zwierząt w chowie wsobnym pojawia się duża doza agresywności, która zanika przy wprowadzeniu do stada "nowej krwi", czyli osobnika niespokrewnionego. Mówi się nawet o tzw. depresji wsobnej, która polega na ujawnianiu się recesywnych genów letalnych lub subletalnych. Na szczęście u ludzi zakazane prawnie i obyczajowo jest zawieranie związków małżeńskich pomiędzy członkami najbliższej rodziny. Pomimo występowania negatywnych skutków, hodowlę wsobna stosuje się po dziś dzień. Jeśli ojciec posiada wybitne, pożądane przez hodowcę cechy może okazać się korzystne skrzyżowanie go z jego córką, ponieważ nastąpi akumulacja cech pochodzących od tego reproduktora. Spotyka się także testowy chów wsobny, który ma na celu sprawdzenie, czy reproduktor, który ma zostać użyty do rozpłodu nie posiada niekorzystnych cech recesywnych. Jeśli też posiada się wybitnego reproduktora, w praktyce tworzy się linie hodowlane, które mają na celu zachowanie podobieństwa członków linii do wybitnego protoplasty. Wielopokoleniowa hodowla w linii wsobnej prowadzi do uzyskania wysoce homozygotycznych osobników. Dobre efekty uzyskuje się po skojarzeniu osobników z dwóch linii wsobnych. Heterozygotyczne mieszańce są zazwyczaj jeszcze lepsze niż wynikałoby to z sumy cech uzyskanych po rodzicach z linii wsobnych. Kojarzenie krewniacze jest też stosowane, aby zmniejszyć stopień zmienności stada. Używa się na to terminu - konsolidacja stada. Taki manewr jest stosowany, jeśli w hodowli występują dwie zmienności fenotypowe, a konieczne jest wyodrębnienie najodpowiedniejszych typów użytkowych. Chów wsobny ma jeszcze jedno wykorzystanie na dużą skalę, jeśli celek jest wyhodowanie nowych ras. Jest to spowodowane łatwością utrwalenia w takiej hodowli nowych cennych zalet potomstwa. Ważne jest jednak w zwrócenie uwagi na to, aby zwierzęta wybierane do kojarzenia nie miały więcej niż 1 wspólnego przodka. Takie postępowanie umożliwi uniknięcie negatywnych cech hodowli wsobnej. Chów wsobny ma duże znaczenie zwłaszcza w niewielkich hodowlach. Inną metodą kojarzenia osobników jest tzw. kojarzenie wolne, czyli niekrewniacze. Za osobniki niekrewniacze uważa się takie zwierzęta, które w 7 do 9 pokoleniach wstecz nie miały wspólnego przodka. Odmianą może być tzw. kojarzenie uszlachetniające, które polega na skrzyżowaniu samic ze szlachetnymi samcami odmiennej rasy w celu przejęcie od nich pewnej pożądanej cechy. W celu stworzenia nowej rasy, w większym stopniu dostosowanej do jakiś warunków, stosuje się krzyżowanie wypierające niekorzystne geny lub krzyżowanie kilku ras. Proces ten jest bardzo długotrwały, ponieważ musi nastąpić ustabilizowanie się genotypu stada, co nie jest łatwe, bo zwłaszcza w początkowej fazie obserwuje się dużą zmienność spowodowaną rozszczepianiem się cech. Mówiąc o razie ma się zazwyczaj na myśli dużą grupę osobników, które charakteryzują się stosunkowym ujednoliceniem typu budowy, cech użytkowych i zmiennością w stadzie potomnym zbliżoną do zmienności w stadzie wyjściowym. Obecnie w Polsce prowadzone są prace w celu wyhodowania nowej rasy owcy długowłosej. W krzyżowaniu użytkowym bazuje na zjawisku heterozji. Do kojarzeń wybierane są osobniki dwóch ras mające dobrze wyrażone cechy. Celem takiego krzyżowania jest uzyskanie mieszańców, które będą w sposób harmonijny łączyły w sobie obie cechy. Co ciekawe, prowadzi się badania nad krzyżowaniem międzygatunkowym. Największą przeszkodą w takich pracach są różne liczby chromosomów i właściwości fizjologiczne. Przykładem takich krzyżówek międzygatunkowych może być muł (skrzyżowanie konia z osłem). Uzyskano także potomstwo ze skrzyżowania żubra z bydłem domowym czy yaka z bydłem. Celem prowadzenia selekcji i odpowiedniego krzyżowania osobników w hodowli jest zwiększenie wydajności pod względem danej cechy, co prowadzi do oszczędności dla hodowców pod względem danej cechy. ZNACZENIE GENETYKI W HODOWLI ROŚLIN Genetyka jest powszechnie wykorzystywana w celu zwiększenia osiąganych plonów poprzez krzyżowanie wyselekcjonowanych odmian, krzyżowanie czystych odmian, tworzenie celowych mutacji przez stosowanie mutagenów, a także heterozję, czyli klonowanie. Celem stosowania tych zabiegów jest uzyskanie lepszych roślin uprawnych, a także tworzenie nowych odmian. Właściwe cele są analogiczne jak przy hodowli zwierząt. Hodowla zachowawcza, czyli pozbawiona prac mających na celu ulepszenie istniejących odmian w krótkim czasie prowadzi do spadku jakości materiału siewnego i ilości osiąganych plonów. Z kolei hodowla twórcza jest najszybszym i najbardziej istotnym czynnikiem wzrostu plonów roślin. Podobnie jak w przypadku zwierząt, pewna część zmienności fenotypowej spowodowana jest czynnikami środowiska. Dlatego możemy wpływać, przynajmniej w pewnym zakresie, na fenotyp roślin poprzez manipulację czynnikami środowiskowymi (temperatura, ciśnienie, wilgotność powietrza, nasłonecznienie, żyzność gleby, itd.). Bardzo duże znaczenie w hodowli roślin ma jakość gleby. Stanowi ona źródło wszystkich niezbędnych składników mineralnych, zarówno makroskładników, jak i mikroskładników. Zmianie podlegają zarówno składniki stałe gleby, jak i płynne i gazowe. Hodowla roślin powinna uwzględniać procesy eliminacji lub ograniczenia niekorzystnych warunków środowiska. Rośliny pozostawione same sobie ubożeją, nie dają wysokich plonów, a nawet mogą całkowicie wyginąć. Także zabiegi prowadzone przez człowieka w sposób nieprawidłowy mogą przynosić negatywne skutki. I tak na przykład nieprawidłowo prowadzony płodozmian może prowadzić do tzw. Chorób płodozmianowych. Najlepsze rezultaty uzyskuje się wysiewając roślinę niezbożową, a następnie kłosową, np. ziemniak - owies czy łubin - żyto. Zapewnia to zrównoważone wykorzystanie zasobów glebowych i uzyskanie z obu gatunków wyższych plonów. Zmienność środowiskowa została udowodniona w jednym z doświadczeń prowadzonych na początku XX wieku przez genetyka - Johansesna. Przeprowadził on dwa doświadczenia, chcąc zbadać skuteczność selekcji. Pracował on na fasoli, a cechą badaną była wielkość nasion fasoli. W pierwszym doświadczeniu wybrał nasiona duże i małe pochodzące od dwóch różnych roślin i okazało się, że z dużych nasion otrzymuję się roślinę dającą jeszcze większe nasiona, a z małym nasion uzyskuje się roślinę dającą jeszcze mniejsze nasiona. Selekcja była więc prawidłowo przeprowadzona i dała oczekiwane efekty. W drugim doświadczeniu Johansen wziął nasiona duże i małe, jednak pochodzące od tej samej rośliny. Po zebraniu nasion otrzymanych z wyhodowanych roślin pokazało się, że ich średnia masa i wielkość są prawie identyczne. Wniosek więc z tego, że selekcja nie była skuteczna, a to warunki środowiskowe spowodowały, że w macierzystej roślinie wystąpiło zróżnicowanie wielkości nasion. Ogólny wniosek z tych doświadczeń jest taki, że warunki środowiskowe mogą w znaczącym stopniu wpływać na badaną cechę zarówno w kierunku dodatnim, jak i ujemnym. Biorąc pod uwagę samopylność fasoli i samozapłodnienie, prowadzi to do homozygotyczności populacji. Potomstwo rośliny samopylnej, po kilku pokoleniach stosowania samozapłodnienia, tworzy tzw. linię czystą. Jest to zbiór osobników o identycznym genotypie. Ma to znaczenie przy wyjaśnieniu wyników doświadczeń Johansena. W pierwszym przypadku nasiona różniły się zarówno fenotypowo, jak i genotypowo. Z kolei w drugim wariancie nasiona pobrano z jednej rośliny, a więc miały one ten sam genotyp. Różnice wielkości musiały mieć więc podłoże środowiskowe. Można wysunąć jeszcze jeden wniosek z doświadczeń Johansena, a mianowicie, że selekcja (fenotypowa) nie ma sensu w obrębie linii czystej, ponieważ wszelkie różnice fenotypowe są spowodowane jedynie warunkami środowiskowymi. Bazą do hodowli nowych odmian jest skrzyżowanie dwóch osobników różniących się genetycznie, co prowadzi do powstania mieszańców posiadających inne kombinacje cech w porównaniu do ich rodziców. Rodzicami mogą być zarówno rośliny należące do jednej odmiany, jak i różnych odmian, populacji, gatunków, czy nawet rodzajów. Ze względu na stopień pokrewieństwa wyróżnia się kilka poziomów krzyżowania: krzyżowanie wewnątrzodmianowe, które jest stosowane u roślin obcopylnych i daje wyraźne efekty w przypadku krzyżowania osobników wyraźnie odmiennych fenotypowo. Raczej tego rodzaju krzyżowania nie przeprowadza się u roślin samopylnych. Krzyżowanie gatunkowe i międzygatunkowe - możliwe jest do zastosowania jedynie u niektórych roślin. Jako przykład takiego krzyżowania można podać pszenżyto, które nie jest niczym innym niż krzyżówką pszenicy i żyta. Sensem krzyżowania jest uzyskanie takich form, które miałyby cechy obu form rodzicielskich i mogłyby stanowić podstawę do dalszej hodowli. Dzięki krzyżowaniu można osiągnąć następujące efekty: większą zmienność przystosowawczą roślin pod kątem nowych środowisk, możliwość uzyskania nowych kombinacji cech, transgresję, epistazę, nowe sprzężenia genów. Jeśli natomiast cecha pożądana jest jednogenowa, to jest łatwiejsza do kontrolowania przez hodowcę, dziedziczy się bowiem według praw Mendla. Z kolei cechy wielogenowe są trudne do jednoznacznego określenia i dalszej hodowli. Pojęciem transgresja określa się silniejsze występowanie danej cechy u mieszańców, niż u form rodzicielskich. Jest to związane w szczególności z cechami ilościowymi, takimi jak masa czy wzrost. Jest to efekt segregacji poligenów i łączenia się ich w różnych kombinacjach. Można przedstawić jako przykład sumowania się genów dominujących i genów recesywnych w przypadku poligenów: P - AAbb x aaBB F1 - AaBb F2 - AABB, AaBb, aabb Epistaza jest jednym z przykładów współdziałania genów i polega na kontrolowaniu aktywności jednego genu przez działanie innego. Gej hipostatyczny jest kontrolowany przez aktywność genu supresorowego (lub epistatycznego). Sprzężenie genów zostało wykryte przez Morgana. Polega ono na łącznym przekazywaniu genów występujących na jednym chromosomie. Najczęściej krzyżowanie dzieli się na proste, wielokrotne, zwrotne i wsteczne. Krzyżowanie proste polega na jednokrotnym skojarzeniu dwóch form rodzicielskich, które zostały wybrane przez hodowcę. Przykładami krzyżówki prostej mogą być: AA x BB czy AA x bb. Krzyżowanie wielokrotne polega na tym, że mieszańce otrzymane w pierwszym pokoleniu należy skrzyżować z jakoś inną odmianą o znanych cechach i tak jeszcze raz: [(AA x BB) x CC] x DD. Krzyżowanie zwrotne stosuje się wówczas, gdy istnieje przypuszczenie, że plazma wpływa na dziedziczenie danej cechy. Schemat krzyżowania zwrotnego wygląda następująco: AA x BB + BB x AA. Krzyżowanie wsteczne to krzyżowanie potomstwa z pierwszego pokolenia z jednym z rodziców. Schemat: (AA x BB) x AA. Umożliwia to zwiększenie liczby genów AA w kolejnych pokoleniach, a przytłumione zostają geny BB. Dzięki zastosowaniu krzyżowania wstecznego można też zmniejszyć oddziaływanie genów negatywnych (B). Heterozja to zjawisko zwiększonej bujności i płodności potomków w porównaniu do form rodzicielskich. Jest ono znacznie silniejsze u form homozygotycznych, najczęściej powstających w wyniku samozapylenia. W wyniki chowu wsobnego obserwuje się osłabienie organizmów, co nosi nazywa depresji wsobnej. Heterozja najczęściej występuje jedynie w pierwszym pokoleniu po przerwaniu homozygotyczności i nie jest utrwalana genetycznie. Pomimo tego jest w praktyce powszechnie stosowana, np. przy hodowli kukurydzy. Chów wsobny jest przyczyną homozygotyczności, przy której mogą ujawniać się subletalne czy nawet letalne geny recesywne. Linie wsobne uzyskiwane są powszechnie u żyta czy kukurydzy, które wykorzystuje się do hodowli heterozyjnej. W czasie skrzyżowania dwóch osobników homozygotycznych w pierwszym pokoleniu przeważają heterozygoty, a więc wyciszane są wszystkie geny recesywne. Wykorzystuje się tu także efekty współdziałania genów. W rolnictwie w praktyce wykorzystuje się jeszcze jedno zjawisko bazujące na mechanizmach genetycznych, a mianowicie poliploidyzację. Poliploidy to organizmy mające zwielokrotniony w stosunku do normalnego garnitur chromosomów. Poliploidy w rolnictwie mają najczęściej pozytywne cechy wzmocnienia pożądanych elementów. Jedyną z substancji wywołujących sztucznie mutacje związane z poliploidalnością jest kolchicyna. Znajduje się ona naturalnie w nasionach ziemniaka. Substancja ta powoduje zaburzenie procesu mitozy, gdzie nie następuje podział komórki. Zachodzi więc jedynie podwojenie informacji genetycznej. Również temperatura może być mutagenem. W niskich temperaturach bowiem zahamowaniu ulega mejoza i gamety mogą pozostać niezredukowane, tzn. diploidalne. Po połączeniu się powstanie więc tetraploidalny zarodek. W praktyce jednak proces poliploidyzacji przebiega nieco inaczej. Pierwszy etapem jest bowiem mechaniczne rozdzielenie pod mikroskopem osobników diploidalnych od poliploidalnych. Można stosować także technikę kontroli chromosomów przy użyciu analizy cytologicznej. Polega to na zabarwieniu chromosomów i policzeniu ich pod mikroskopem. Poliploidalność prowadzi najczęściej do zwiększenia objętości i masy komórki, przez co całe rośliny są dorodniejsze, a ich organy większe. Obserwacje wykazały jednak, że nie wszystkie organy u roślin poliploidalnych powiększają się w takim samym stopniu. Powiększone są także owoce, co jest szeroko wykorzystywane w sadownictwie. Poliploidy poza pozytywnym z punktu widzenia hodowli powiększeniem rośliny są także bardziej odporne na suszę. Jest to spowodowane zmniejszeniem ilości szpadek oddechowych. Najkorzystniejszym poliploidem jest tetraploid (4n). Jest to spowodowane tym, że przy wyższym stopniu poliploidalności zaczynają się ujawniać nieprawidłowości morfologiczne. Obecne prace dotyczące tworzenia nowych odmian roślin są prowadzone między innymi pod kątem indukcji mutacji. Stosuje się jednak techniki kultur komórkowych i tkankowych in vitro, dzięki czemu pracuje się praktycznie na jednej lub kilku komórkach, po czym odtwarza się z nich cały organizm. Powszechnie stosuje się też klonowanie, dzięki czemu ogranicza się prawdopodobieństwo zaburzenia wyników doświadczeń różnymi genotypami. Dodatkowo klonowanie jest wykorzystywane przez firmy hodowlane jako tania i niezwykle szybka metoda rozmnażania roślin. W celu manipulacji na materiale genetycznym roślin wykorzystywane są także techniki inżynierii genetycznej. Prowadzone są np. prace nad wyprodukowaniem roślin produkujących w naturalny sposób witaminy, szczepionki czy środki ochrony roślin będące jednocześnie korzystne lub nieszkodliwe dla człowieka. wareczka odpowiedział(a) o 14:47 pozyskiwanie dobr-->jedzenie odziez etc etc sporo tego bedzie :) blocked odpowiedział(a) o 16:07 Na rzeź (to póxniej kasa jest), dla skór, dla pierza, dla jaj, dla mleka, dla Celami hodowli zwierząt są otrzymywane od nich materiały sporzywcze np. mięso, jajka, mleko, ser i tp. Hoduje się też zwierzęta takie jak konie poto aby muc na nich jezdzic lub zalozyc stajnie z której później bedzie mozna sie utrzymywać. - dostarczenie mięsa - dostarczenie jaj - dostarczenie mleka - dostarczenie tłuszczów - uzyskiwanie wełny - uzyskiwanie skór - uzyskiwanie pierza Uważasz, że ktoś się myli? lub

kojarzenie ras zwierząt w celach hodowlanych